Το συγκεκριμένο ρητό

Το συγκεκριμένο ρητό

Κύριε διευθυντά

Σε κεντρικό σημείο της διαδικτυακής σελίδας του «Κέντρου Ελληνικής Γλώσσας», με τίτλο «Διαδρομές στη διδασκαλία της νέας ελληνικής» (http://elearning.greek-language.gr), φιγουράρει το ρητό «κάθε προσθήκη γνώσης είναι προσθήκη ανθρώπινης δύναμης», το οποίο και αποδίδεται στον φιλόσοφο Σωκράτη της ελληνικής αρχαιότητας. Ενόψει άγνοιας από μέρους μου του συγκεκριμένου ρητού και με μικρή δόση σκεπτικισμού αναζήτησα στο διαδικτυακό ψακτήρι της google την αγγλική έκδοσή του. Πράγματι, συνάντησα σε διάφορες σελίδες του κυβερνοχώρου την εξής αγγλική έκδοση του ρητού: «Every addition to true knowledge is an addition to human power». Αναμφισβήτητα, πρόκειται για το ίδιο ρητό. Μόνο που το ρητό αυτό δεν αποδίδεται στις σελίδες αυτές στον δικό μας Σωκράτη αλλά στον Αμερικανό εκπαιδευτικό-μεταρρυθμιστή του 19ου αιώνα Horace Mann.

Παίρνοντας ως δεδομένο ότι το ανωτέρω ρητό ανήκει στην πραγματικότητα στον Horace Mann -ακόμη και αν με όλη την καλή διάθεση θεωρούσαμε το ρητό αυτό ως συμπέρασμα αβίαστα συναγόμενο από την όλη διδασκαλία του Σωκράτη, όπως ίσως θεωρούμε το ρητό «νους υγιής εν σώματι υγιεί» του Ρωμαίου λυρικού ποιητή Γιουβενάλη ως επιτυχημένη περιγραφή του τρόπου ζωής των αρχαίων Ελλήνων- ερωτώ: Δεν αποτελεί σε κάθε περίπτωση κλεψιτυπία η απόδοση αμερικανικού ρητού σε Ελληνα φιλόσοφο και δεν θα τρίζουν δικαιολογημένα τα κόκαλα του Σωκράτη, αφού από όσα υπέροχα και μεγαλειώδη του αποδίδονται εμείς διαλέξαμε να του κοτσάρουμε, και δη σε σελίδα με ιδιαίτερο συμβολισμό, δευτεροκλασάτη ατάκα ημιαγνώστου Αμερικανού μεταρρυθμιστή του 19ου αιώνα;

Κύριλλος Σιάτρας - Δικηγόρος LL.M. Eur, Ηλιούπολη

Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα "Η Καθημερινή" στη στήλη "Γράμματα Αναγνωστών" στις 28.08.2008 (σελ. 9).

Επισημαίνεται ότι η ανωτέρω επιστολή προς την "Καθημερινή" δεν έβαλλε προσωπικά κατά του Κέντρου Ελληνικής Γλώσσας, του οποίου η προσφορά και γνωστή είναι και αξιολογή, ουδόλως δε κατά του συγκεκριμένου προσώπου που επέλεξε το ανωτέρω ρητό ως προμετωπίδα της εν λόγω ιστοσελίδας. Επιδίωξη μου ήταν να καταδειχτεί απλώς η "κακή" συνήθεια που έχουμε εμείς οι Έλληνες να βαφτίζουμε πολλές φορές ελληνικό κάθετι που θεωρούμε αξιόλογο, παρασυρόμενοι από τη μακρά φιλοσοφική και γενικότερη πολιτιστική μας παράδοση, μη συνειδητοποιώντας ότι έτσι, αντί να κομίζουμε δάφνες, στην πραγματικότητα προσφέρουμε κακή υπηρεσία στον πολιτισμό μας.

"Greece has found a new Denktas"

Greece has found a new Denktas

By Alexis Papahelas

Greece is very unlucky and at the same time very lucky in terms of its problematic north neighbour. Unlucky, because at the wheel of Skopje there is a political leader, who suffers from micropolitical myopia when dealing with issues of external policy and who, according to a west veteran diplomat's words, “probably wouldn’t even be suitable for Mayor in a mid-sized Greek city”. It is extremely difficult, if not impossible, for somebody to see how Mr. Gruevski will be able to escape from the corner he constantly squeezes himself into.

At the beginning he made the gaffe with regard to the airport’s name, convincing the Greek Prime Minister that “you cannot deal with them”. He continued with his insistence on the referendum for the name, although he knew that this way he excluded himself from becoming the Skopjan… Nixon who would visit Athens and make history through an honest conforming solution. And of course now with his letters about ethnic minorities he has entered the sphere of picturesqueness.

Mr. Gruevski just isn’t interested in a solution and would rather prefer to wait in the hallway of NATO and EU, as long as he is the “first in the village”. Maybe this is somehow reasonable, provided that we talk about a new generation of politicians with no experience and no wars on their experiential substratum. If, indeed, one considers how many mistakes our politicians have made, who are supposedly much more seasoned and Europeanized, why should anyone expect more from Skopje?

Hence, Greece is unlucky, because it has no man to talk or deal with in Skopje. It is also lucky though, because Mr. Gruevski and his friends behave that much grossly, that now everyone knows their intentions. Even their American mentors, like Dan Fried, have understood that by cultivating the arrogance of Skopje’s leadership they have probably shot themselves and their interests. Of course, now it is too late for tears, because they will enter the timecloset of the bureaucratic footnotes of history after January 2009, while Mr. Gruevski is playing his own game ignoring their delayed recommendations.

At this time it is exceptionally difficult for someone to predict what will happen with the naming issue. Most probably nothing will be done and, together with the Cyprus dispute, both issues will be filed in the list of affairs to be solved after a couple of generations of diplomats, negotiators and journalists have retired. Greece, whatsoever, has the comfort to wait, because after Bucharest has gained the advantage and much more sympathy from its fellow partners by means of Gruevski’s gruffnesses. In other words, we found a new Denktas, a fact, which at least in the short-term, is in our favour.

Published on the 23rd of July 2008 in Greek in the newspaper “I Kathimerini” (English edition).
Translated by me.

Read also "The colorful Mr. Gruevski" by Stavros Lygeros, published on the 24th of July 2008). And in Greek.

Focus of this Blog

This Blog will avoid, at least for now, having any specific focus, even though, being myself an attorney at law (seat in Athens, Greece), I may regularly refer to or comment on legal issues, national and not only, if they are of my concern. What one does for living occupies usually a large part of their life and therefore it is not worth practicing one's profession at their leisure too. Even discussing issues relevant to your profession could sometimes be very boring, at least for you who practice it. Doctors are in my opinion the most popular victims of "FAQ" that can be terribly boring to answer. Attorneys might come second. Under these circumstances, I'd rather my blog hosted anything that could be of a man's concern, although issues of any kind of art, philosophy and politics are most preferable to me.


P.s. Writing in English (or maybe sometimes in German too) in my Blog was a decision that I took after having given a lot of thought to it and serves the purpose of giving this Blog an international character. The Greek language is spoken by a relatively small group of people in the world and, therefore, writing in Greek would hardly serve such a purpose... - Please excuse the sometimes bad command of the English or German language. I'll do my best to be grammatically and syntax accurate.